Wylde Swan op de Atlantische Oceaan

Ahoy allemaal hier is weer een nieuwe sailmail, en er is heel wat gebeurd. Dus begin maar gauw met lezen.

Dinsdag 24-11
Tijdens zelfstudie hadden we even pauze en toen stond ik even buiten op het dek. Er kwam net een andere zeilboot de haven binnen varen. Er liggen helemaal niet zo veel boten hier in de haven van Madeira, dus wij gingen natuurlijk wel even kijken, want het was ook een grote zeilboot en toen zagen we ook kinderen op het dek staan. Wat blijkt nu, het is dus ook een trainee-schip, maar dan uit Zweden. Toen ze aan de kade lagen, moesten we helaas weer veder met onze zelfstudie.

Na de lunch en na happy hour (kort ik nu af met HH; jullie weten inmiddels wel wat dat betekent he…) hadden we een leuke activiteit. We moesten een bootje bouwen van klei en zoveel mogelijk spijkers erin kunnen laten drijven. Helaas zit ik niet in een leuk groepje. Vandaag was Floris ook jarig. We hebben ook een zevenkamp gedaan en we moesten bijvoorbeeld door de engine room kruipen naar het roer en daar vet pakken en weer terug. Wij hebben helaas niet gewonnen, maar het was wel heel leuk om te doen. In de avond mochten we weer naar Madeira en we hebben pizza gehaald en een lekker ijsje. Madeira is ook echt een heel mooi eiland..

Woensdag 25-11
Vandaag hadden we gewoon zelfstudie en dat was niet erg, maar wiskunde duurt gewoon erg lang. Na zelfstudie hadden we weer HH gedaan en het moest extra goed gebeuren, want er kwam iemand van de immigratiedienst langs. We zijn ook nog bij het Zweedse schip (de Gunilla) op bezoek geweest en we hebben daar koekjes gegeten. We zijn om 15:00 uur weggegaan, de zee op, en hebben gezwaaid naar het Zweedse schip. Zij gaan niet de oceaanoversteek maken, maar blijven hier aan deze kant rondvaren. De golven waren gelijk heel erg heftig en heel veel mensen waren zeeziek en ik ook weer, dus in de avond ging ik maar vroeg slapen. Er is in de avond, toen ik sliep, iemand gevallen en toen zijn we in de nacht teruggevaren. Hoe dat ging kun je lezen in het volgende verhaal.

Dit is het heldhaftige verhaal van Livia
Vandaag voeren we uit de haven van Madeira al snel werd iedereen opnieuw zeeziek. Er waren deze keer veel meer mensen zeeziek, omdat ze zee erg ruig was. Op een gegeven moment hadden we zelfs een verbod om nog naar buiten te gaan, omdat er van alles van het dak af viel en het echt te gevaarlijk was. Even later mochten we wel weer naar buiten, maar wel met een life line aan. Omdat ik niet zeeziek was ging ik helpen met de afwas.

Toen ik net klaar was en het licht had uitgedaan en de deur naar de gally dichtdeed, riep een goede vriendin van me die in een hangmat lag: "Livia emmer, emmer!" Ik keek om me heen, maar zag er geen dus ging weer in de gally, en vond iets vervangends. Maar ik was niet op tijd, ze was al doorgelopen naar de pantry, en had daar overgegeven. Daar stonden de assistent-kok en een ander meisje. Ik hielp mijn vriendin aan schone kleding en zorgde dat ze naar bed ging terwijl zij een sopje maakte. Toen ik weer bovenkwam zette ze net de emmer neer en toen viel ze. Ze gleed uit op een golf over de overgeefselen van mijn vriendin. Ze bleef erg rustig en de assistent-kok vroeg:" Gaat het?" En ze zei:" Ik heb mijn arm gebroken." Op een hele rustige toon, maar met een serieus gezicht, ik dacht dat het een grap was, en lachte. Maar het was geen grap, het was echt, ze werd helemaal wit. Ik stelde voor de dokter te halen, en de assistent-kok was voor. Alleen moest ik daarvoor (dacht ik) over het dek. Maar dan moest je lifeline en zeilpak terwijl ik in mijn t shirt stond en het had haast! Dus ik vroeg of ik toch zo mocht en de assistent kok stuurde me via de cabin van de koks en bemanning maar de doctor. Ik kwam binnen en schreeuwde zijn naam. Aangezien ik geen idee had waar hij sliep en waar de rest sliep want we mochten daar niet komen. "Wat?!" Schreeuwde hij geschrokken. "*naam* denkt dat ze haar arm heeft gebroken!!" Hij sprong uit bed en deed een trui aan en zonder schoenen of niks rende hij naar boven. Daar kwamen we tot de conclusie dat het echt gebroken was! Er was veel paniek, maar dat lieten we allemaal niet merken. Ik moest beneden een kussen voor haar halen. En een paar mensen hadden door dat er iets aan de hand was maar niet precies wat... bijna een uur laten en meerdere keren over het dek in een storm in een t-shirt om twee paracetamollen, ibuprofen en medicijnen, waar ik de naam verder niet van weet, te halen. Brachten we met zijn drieën (de assistent-kok, de dokter en ik) het meisje naar beneden. Ik probeerde haar af te leiden door vragen te stellen over haar familie, vrienden, woonplaats en hobby, maar we besloten dat het een beter idee was om iemand wakker te maken met wie ze closer was. Dit deed ik voor haar en precies toen moest ik iedereen van mijn wacht gaan wakker maken. Want ik had wacht. Ik keek boven op de lijst. Ik ging naar de eerste bunk "Hey, je hebt wacht." De reactie "Ughhh ik ben zeeziek" en dit kreeg ik bij elke bunk behalve één, maar het meisje met de gebroken arm zat ook ik mijn groep. En we zijn al de kleinste groep met 6 en er waren drie zeeziek. En een met gebroken arm. Dus toen waren er nog maar twee over. We hadden dus samen wacht, ik heb constant gestuurd omdat mijn maatje niet de cijfers op het kompas kan lezen. En ze was ook een beetje zeeziek. Dus ik heb gestuurd, mijn maatje was zeeziek, en de crew was bezig met wat dingen repareren. Tijdens het sturen kwam ik wel al binnen 1 minuut erachter dat het wel fijn was om daar ook een life-line aan te hebben, want dan val je niet om. En met die hoge golven geloof me - ik had de life-line nodig. Tot zover het verhaal van Livia.

Donderdag 26-11
We zijn dus weer terug op Madeira. Bij het middageten hadden we besloten een quiz te organisere. Ik had de taak om dieren vragen te bedenken. Ik was al best vroeg klaar, dus heb ik ook nog andere dingen kunnen doen. We hadden ook sailtraining en we hebben daarbij onder andere meer geleerd over de wind.

Vrijdag 27-11
Het is weer lazy day vandaag. Ik ben om 08.00 uur wakker geworden en toen heb ik lekker yoghurt op met muesli. Ook heb ik Tina geholpen met broodbakken. En dat duurde wel heel lang, maar het was wel gezellig. De crew is bezig met een reparatie aan de boegschroef, die is stuk. Maar nu komt het: om bij de schroef te komen moest eerst het anker uit, toen zagen ze dat ze het niet konden repareren en wilden ze het anker weer binnenhalen. Maar er schoot iets verkeerd, een schakel van de ketting kwam dwars in de buis waar de ketting doorheen moet, en nu zit het anker dus vast…..Het zit dus allemaal niet mee….

Zaterdag 28-11
Om 10.00 uur zijn we uitgevaren en vanaf dat tijdstip heb ik niks meer gedaan want ik ben heel de dag al zeeziek.

Groetjes Hilde, tot de volgende sailmail…..hopelijk ben ik dan weer beter.

Dan volgt hier nog het volgende bericht:

Ahoy iedereen die thuis de Wylde Swan volgt ;-)

Ik snap dat de huidige koers van het schip vragen oproept, vandaar dat ik even het volgende met jullie deel. Dit is de PIM (Position and Intended Movement - report) van kapitein Tsjerk.

PIM 30-11
Positie: 27* 42’N 19* 47’ W
Snelheid en koers: 6,5 knoop 000*
Wind: W 4
Zeegang: 4 meter
Zeilvoering: Outer jib, Inner Jib, Fore stay sail, Fishermen, Mainstay Sail, Barry,
ETA Sint Maarten: 19-12-2020

Met het laag ten noorden van ons is het wel tobben. Aankomende dagen alleen maar westenwinden… We hebben een progressieve stap genomen door overstag te gaan en weer in noordelijke richting te gaan varen. Verder naar het zuiden over BB zou ons richting afnemende westelijke winden brengen. Naar het noorden houden we wind, totdat we in de kern van het lagedrukgebied komen (dat lijkt te lukken als die idd naar het zuiden zakt zoals de gribs aangeven). Dan door het laag heen motoren (woensdag/donderdag), en daarna zouden we een stevige noordoostelijke wind krijgen, die ons een stevige push naar de Carieb zou moeten geven.

We zullen zien hoe het uitpakt.

Tsjerk Hesling Hoekstra
Master Sailtraining Vessel Wylde Swan